کارم

تقریبا کار و فضای جدید را دوست دارم. آدمهای جدیدی که با آنها شده ام را دوست دارم. جیگرهای متعدد :)‌ اینکه کمی آزادتر هستم برایم بسیار مطلوب است. 

از حرفها و قضاوت های دیگران آزرده‌ام. امروز از صبح هوای گریه دارم. کاش کمی زعفرون خورده بودم. دیگران دیگران دیگران. متنفرم از اینکه کارفرما داشته باشم. چشم انتظار روزی هستم که خودم کاملا کارفرمای خودم باشم. آیا چنین کاری هست؟؟  شاید کار ویراستاری اینطور باشد اما ویراستاری بیش از حد کار ایستایی است.

ماندن در جایگاهی که دوستش نداری باعث می شود دیگران فکر کنند نمیدانی در زندگی دنبال چه هستی!

انتخاب رشته غلط و انتخاب غلط شغل و تغییر و انقلاب در وضعیت موجود باز هم ممکن است چنان قضاوت هایی را در بر داشته باشد. بهر حال هیچ گاه گریزی از حرف ها و قضاوت های آزار دهنده دیگران نیست.